- karus
- 1.
cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:II.
carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,
Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:ego illum scio, quam carus sit cordi meo,
Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:neque meo cordi esse quemquam cariorem,
Ter. Eun. 1, 2, 121:ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,
Cic. Fin. 3, 20, 66:dis carus ipsis,
Hor. C. 1, 31, 13:laeta pax cariores Sabinas viris fecit,
Liv. 1, 13, 6:populo carus atque jucundus,
Cic. Cat. 4, 6, 11:patriae,
Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:parentes,
id. 3, 85:cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,
Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:genitor,
Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:genitrix,
Verg. A. 1, 689:nutrix,
id. ib. 4, 634:conjux,
Ov. M. 11, 727:Thisbe,
id. ib. 4, 143:nata,
id. ib. 4, 222:nepotes,
Cat. 64, 381:pignora, nati,
Ov. F. 3, 218;so also pignora, nepotes,
id. M. 3, 134; cf.:caput nepotis,
Cat. 68, 120:frater carissimus atque amantissimus,
Cic. Cat. 4, 2, 3:homines mihi carissimi et amicissimi,
id. de Or. 2, 4, 15:illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,
Ter. And. 1, 5, 38; so,carum habere aliquem,
Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,
id. Att. 10, 11, 1:parentes carissimos habere,
id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:ex decessu carissimorum,
Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:omnium societatum nulla est carior,
Cic. Off. 1, 17, 57:patria,
Hor. S. 2, 2, 104:Athenae,
Cat. 64, 81:carmina legenti,
Prop. 3 (4), 2, 13:crines,
id. 1, 17, 21:simulacra,
Ov. M. 14, 112:amplexus,
id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:patria mihi vită meă multo est carior,
Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:carius oculis,
id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:hoc est gratum nobisque est carius auro,
Cat. 107, 3.—Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:A.venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,
Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,
Ter. Eun. 5, 4, 5:quom cara annona sit,
Plaut. Capt. 3, 1, 35:coquos carissimus,
id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp. ) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup. ) id. Dom. 6, 14 et saep.:aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),
Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:cariora pretia facere,
Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,trecentis,
Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).cārē.1.Dearly, at a high price:2.vēnire,
Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—B.cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.2.Cārus, i, a Roman cognomen.I.T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—II.M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—III.Another poet, Ov P. 4, 16, 7.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.